Kun je je kort voorstellen?
Ans: Ik ben Ans Steunenberg en ik ben 66 jaar oud. Ik ben getrouwd met Johan en samen hebben we ruim dertig jaar Steunenberg Schoenen gerund aan de Larenseweg. Tien jaar geleden zijn we daar gestopt en nu wonen we op Erve Teeselink. We hebben samen een zoon en een dochter en die hebben allebei ook weer een gezin. We zijn dus met veel plezier opa en oma.
Jeroen: Ik ben Jeroen Haverslag. Ik ben 48 jaar oud en ben geboren en getogen in Holten. Samen met mijn vrouw Inge heb ik drie dochters en we wonen aan de Landuwerweg. Van beroep ben ik belastingadviseur. In mijn vrije tijd doe ik aan tuinieren, hardlopen en mountainbiken.

 

Waarom maak jij deel uit van de FOG?
Ans: Ik ben altijd al heel erg betrokken geweest bij allerlei activiteiten in de Dorpskerk. Sinds mijn jeugd ken ik ook al veel mensen uit de Kandelaar. Het samen-op-weg-proces is al jaren een onderwerp van gesprek. Toen er vorig jaar sprake was van het vormen van de Fusie-Ontwikkelgroep heb ik mij ervoor aangemeld, omdat ik wil meedenken over de fusie en ik denk dat ik een bijdrage kan leveren in dat proces.
Jeroen: Ik ben gevraagd voor de FOG. Ik ben zelf vanuit de Dorpskerk altijd betrokken geweest, ik zit ook al jaren in het jeugdplatform. Vanuit daar besloot ik dat het me mooi leek om mijn steentje bij te dragen aan dit proces. Ik zie graag dat het proces door gaat en ik denk dat ik vanuit mijn achtergrond daaraan kan bijdragen.

 

Wat betekent de kerk voor jou?
Ans: De kerk betekent voor mij dat ik bij een groep mensen hoor die ik tref in de kerkdiensten. Maar ook alle mensen die vanuit een traditie verbonden zijn aan de kerk. Voor mij is de Dorpskerk ook een deel van de geschiedenis van ons gezin. Het is de plek waar je samen met andere mensen intense momenten beleeft door de rituelen. Bij vreugde en bij verdriet. Ook door de woorden die er klinken en door de muziek. De kerk is ook zorg, aandacht en omzien naar elkaar. Zowel in het dorp, als wereldwijd.
Jeroen: Voor mij is de kerk een plek om als gelovigen samen te komen en het geloof te delen. Je leert er dingen in de diensten, maar ook van elkaar. In de diensten doe je dat door samen te zingen en te bidden met en voor elkaar. Daar put ik weer steun en kracht uit. Daarnaast ook het omzien naar elkaar, zoals bijvoorbeeld de diaconie doet met voedselpakketten uitdelen.

 

Wat is jouw visie voor de fusie?
Ans: We zitten inmiddels in een proces om onder woorden te brengen wat we verwachten en hopen dat de nieuwe gezamenlijke kerk gaat worden. Ik hoop dat we met alle mensen in Holten de mooie momenten samen kunnen vieren en beleven. Ik hoop op een kerk waar iedereen zich thuis en welkom kan voelen. Een kerk die de deuren openzet voor alle mensen in het dorp, niet alleen de kerkgangers.
Jeroen: Ik hoop dat we met beide kerken samen kunnen gaan en dat mijn generatie, maar ook de jongere generatie samen kerk kan zijn. In beide kerken zijn er minder mensen betrokken van de jonge generatie. Het zou mooi zijn als we daar een wat grotere groep van zouden kunnen krijgen. Ik hoop ook dat we naar buiten kunnen treden. Zowel in diensten, als in activiteiten op kerkelijk vlak.

 

Ans, wat zou je graag aan Jeroen willen vragen?
Ans: Wat inspireert jou het meest in jouw leven?
Jeroen: Ik laat mij inspireren door het geloof. Het geloof is onder andere gebaseerd op wat de Bijbel als richtlijn geeft en daar probeer ik naar te leven. De Bijbel en de uitleg hierover zijn dus mede inspiratiebronnen voor mij. Ook haal ik inspiratie uit de natuur, bijvoorbeeld als ik ‘s morgens buiten ben.

 

Jeroen, wat zou je graag aan Ans willen vragen?
Jeroen: Als de fusie zou zijn afgerond, zie je voor jezelf dan ook een rol binnen de kerk?
Ans: Als de fusie is afgerond hoop ik dat er ook wat nieuwe vormen van kerkzijn zijn uitgerold. Dan zie ik mezelf wel bij een inloopochtend of koffiedrinkochtend als gastvrouw en gesprekspartner fungeren. Het bieden van een luisterend oor zou mij wel liggen.

 

Hannah Assink

Kun je je kort voorstellen?
Anita: Ik ben Anita Ouwens. Ik ben 28 jaar oud en woon sinds vier jaar in Holten. Voor die tijd heb ik in Apeldoorn gewoond. Momenteel doe ik de opleiding tot godsdienstdocent en daarnaast werk ik sinds september in Ommen op het Vechtdal College als docente godsdienst.
Erna: Mijn naam is Erna Nijkamp en ik ben 64 jaar. Ik heb lange tijd gewerkt als verpleegkundige in het ziekenhuis, maar daar ben ik mee gestopt. Momenteel werk ik nog voor de GGD, waar ik een rol heb in de vaccinatiecampagne. Ik woon samen met mijn man Henk en samen hebben we drie dochters, maar die zijn al uitgevlogen.

 

Waarom maak jij deel uit van de Fusie-Ontwikkelgroep?
Anita: Ik ben gevraagd om bij de FOG te komen. Waarschijnlijk komt dit door mijn jonge leeftijd en doordat ik de opleiding theologie volg, wat voor een stukje expertise zorgt. Ik vind het erg interessant om te zien hoe het proces in z’n werk gaat.
Erna: Ik heb de keuze gemaakt om bij deze ontwikkelgroep te gaan, omdat ik al een tijdje in de commissie Vorming en Toerusting zit. Wat me daarin erg aanspreekt is dat we buiten alle grenzen van verschillende kerken met ons geloof bezig zijn. Ik hoop dat we bij de FOG ook over deze grens heen kunnen gaan.

 

Wat betekent de kerk voor jou?
Anita: De kerk is voor mij een inspiratievolle plaats waar mensen samen kunnen komen. Ik zie de kerk ook als schakel tussen God en de samenleving. Ik vind het mooi dat de kerk zich inzet voor mensen die het moeilijk hebben. De kerk is er niet alleen voor diensten, maar vormt ook een gemeenschap.
Erna: Voor mij is de kerk een plek om inspiratie op te doen, waar je samen met anderen het geloof kunt belijden. Dat samenzijn als gemeente vind ik van onschatbare waarde. Ik zie de kerk als een plek van saamhorigheid.

 

Wat is jouw visie voor de fusie?
Anita: Ik hoop dat we een proces ingaan waarbij iedereen tevreden kan zijn. Dat is natuurlijk wat ambitieus; er zullen waarschijnlijk dingen zijn die pijn gaan doen. Toch hoop ik dat we een eenheid kunnen worden. Toen ik vier jaar geleden naar Holten kwam, had ik niet het idee dat de twee gemeentes heel erg uit elkaar lagen, dus ik hoop dat we tot één mooie Holtense kerk kunnen komen.
Erna: Ik hoop dat we tijdens deze fusie vooral samen vooruit kunnen kijken. Dat we niet stil willen blijven staan in het verleden, maar samen op weg gaan naar een nieuwe periode. Ik geloof dat daar iets moois uit kan komen, al zal dit wel stapsgewijs moeten gebeuren, met respect naar elkaar.

 

Hoe ziet de kerk van de toekomst eruit?
Anita: Ik hoop dat we een toekomstbestendige kerk worden, ondanks de terugloop. Het zou mooi zijn als we naar buiten kunnen treden. Dat we kunnen laten zien wat we in huis hebben en wat we voor Holten als dorp kunnen betekenen.
Erna: Ik hoop dat de kerk aantrekkelijker wordt, dat mensen er graag komen en dat we maatschappelijk meer naar buiten zullen treden en een grotere rol in de Holtense gemeenschap kunnen invullen. Ik zou graag zien dat we wat toegankelijker worden, ook voor niet-kerkgangers.

 

Anita, wat zou je graag aan Erna willen vragen?
Anita: Wat is jouw mooiste herinnering aan je tijd binnen de gemeente?
Erna: Allereerst dat mijn man en ik in de kerk getrouwd zijn, dat we belijdenis hebben gedaan en dat we onze kinderen hebben laten dopen. Maar ik ben ook jarenlang actief geweest bij de kindernevendienst. Met kinderen actief bezig zijn met het geloof heeft me veel inspiratie gegeven.

 

Erna, wat zou je graag aan Anita willen vragen?
Erna: Op welk moment werd je door God geraakt?
Anita: Ik heb tijdens mijn studie de minor drama en theater gedaan en als afsluiting daarvan gaven we een voorstelling. Tijdens die voorstelling kreeg ik zo’n goed gevoel. Het liep heel goed en ik had het gevoel dat we het met zijn allen deden. Dat was voor mij een heel magisch moment, het heeft mijn spiritualiteit veranderd en deed mij beseffen dat ik anderen nodig heb om te groeien en te leren.

 

Hannah Assink

Kun je je kort voorstellen?
Dorien: Ik ben Dorien Heuver, ik ben 42 jaar, ik woon al mijn hele leven in Holten. Sterker nog; ik woon nu nog in mijn ouderlijk huis. Ik ben getrouwd met Hans en samen hebben we drie kinderen. Voor mijn beroep ben ik verpleegkundige en in mijn vrije tijd ben ik bezig met wandelen, hardlopen, fotograferen.
Walter: Ik ben Walter Hoogenhout en ik ben 23 jaar oud. Twee jaar geleden ben ik samen met Karlijn, mijn vrouw, in Holten komen wonen. Daarvoor heb ik in Enschede werktuigbouwkunde gestudeerd en ik ben opgegroeid in Houten.

 

Waarom maak jij deel uit van de Fusie-Ontwikkelgroep?
Dorien: Ik roep al jaren dat we samen zouden moeten gaan. Ik ben zelf lid van de gereformeerde gemeente en ik heb vrienden die lid zijn van de hervormde gemeente. Het is zo mooi als je gezamenlijke diensten hebt dat je het samen kunt beleven en dat je leeftijdsgenoten hebt met wie je het kunt delen. Toen de fusie-ontwikkelgroep kwam dacht ik: ik kan wel zeggen dat we samen moeten gaan, maar dan is dit nu de mogelijkheid om er een steentje aan bij te dragen.
Walter: Ik ben voor de FOG gevraagd, waarschijnlijk vanwege mijn leeftijd. Toen mijn vrouw en ik hier in Holten kwamen wonen hebben we bij beide kerken gekeken en we zagen eigenlijk weinig verschillen tussen de verschillende gemeentes. Ik denk dat het mooi en waardevol voor het dorp en de kerk zal zijn om samen te gaan.

 

Wat betekent de kerk voor jou?
Dorien: De kerk is voor mij een plek waar je samenkomt met elkaar. Voor mij is het ook een plek van bezinning, waar je veel dingen deelt met elkaar. Dit kan vreugde, maar ook verdriet zijn. Dit zorgt voor mooie en bijzondere momenten. Die bijzondere momenten zijn bijvoorbeeld het dopen van kinderen, het horen van een liedje dat je raakt, een mooi gedicht of een bijzondere dienst. Dit kunnen kleine en grote dingen zijn.
Walter: Ik zie de kerk natuurlijk als een ontmoetingsplek, maar de kerk is meer dan alleen de diensten. Je hebt ook de pastorale en de diaconale aspecten, waarbij er wordt omgekeken naar anderen in de omgeving. Ook wordt er omgekeken naar mensen die misschien niks met het geloof te maken hebben, om ook aan hen hulp te bieden.

 

Wat is jouw visie voor de fusie?
Dorien: Het zal een weg zijn met hoogte- en dieptepunten, maar ik hoop dat we uiteindelijk een gezamenlijke kerk kunnen zijn, met jong en oud. Ik hoop dat iedereen zich prettig mag voelen in de nieuwe gemeente en dat er sprake is van saamhorigheid.
Walter: Ik hoop dat de kerk een mooie plek kan worden voor mensen van verschillende achtergronden, maar ook dat de kerk naar buiten kan treden naar het dorp en naar mensen die misschien niets met de kerk hebben. Ik hoop dat we een andere kant van de kerk kunnen laten zien. Daarnaast denk ik dat het ook belangrijk is tijdens het proces om goed te luisteren, ook naar mensen die niet zo’n sterke stem hebben. We moeten ook rekening houden met pijn van eerdere zaken, dat moeten we niet vergeten.

 

Walter, wat zou je graag aan Dorien willen vragen?
Walter: Wanneer ben je het liefst in de kerk?
Dorien: Ik vind het heel fijn om in de kerk een mooi lied te zingen dat je raakt. Ik vind het ook altijd heel bijzonder als er iets met families en kinderen gedaan wordt. Dat springt er voor mij echt uit. Ik vind het heel fijn om met mijn hele familie in de kerk te zitten, dat geeft mij een fijn gevoel, zeker in deze tijd.

 

Dorien, wat zou je graag aan Walter willen vragen?
Dorien: Wat raakt jou?
Walter: In de kerk word ik geraakt door een tekst of wanneer een uitleg van een tekst me ergens met een andere blik naar laat kijken. Een ontmoeting met mensen kan me ook erg raken. Als je bijvoorbeeld onverwachts een bijzonder gesprek met iemand hebt.

 

Hannah Assink

Kun je je kort voorstellen?
Esli: Ik ben Esli Beldman, 19 jaar oud en momenteel zit ik in het derde jaar van de PABO. Deze opleiding volg ik bij Hogeschool Viaa in Zwolle. In mijn vrije tijd speel ik volleybal en werk ik in de winkel van Landal Twenhaarsveld. Ik woon nog gezellig bij mijn ouders Jan en Wilma, samen met mijn zus Michelle en mijn hondje Bliss.
Gerrie: Ik ben Gerrie Reeves, mijn meisjesnaam is Tuitert. Na een lange tijd in het westen te hebben gewoond, woon ik sinds 2017 weer aan de Oranjestraat. Ik ben inmiddels met pensioen, maar ik heb lange tijd voor de Rijksdienst gewerkt. Ik ben verbonden aan ViaVie, waar ik me bezighoud met vluchtelingenwerk. Ook zit ik in de raad van toezicht bij de bibliotheek en binnenkort begin ik aan een training tot dialoogcoach bij het informatiecentrum op de Canadese Begraafplaats.

 

Waarom maak jij deel uit van de Fusie-Ontwikkelgroep?
Esli: Er is aan mij gevraagd of ik mijn visie voor de toekomst van de kerk wilde delen en of ik daarover met anderen in gesprek wilde gaan. Dit wilde ik zeker, maar omdat ik veel tijd kwijt ben aan mijn studie, stage en werk, zal mijn deelname aan de FOG in deeltijd zijn.
Gerrie: Ik ben lange tijd uit Holten weggeweest. Met name door mijn moeder, die trouw naar de kerktelefoon luisterde, ben ik weer meer in contact gekomen met de kerk. Mijn ouders hielden zich erg bezig met de oecumenische gedachte. Ze keken graag naar wat ons bindt. Dit vond ik heel mooi en toen ik zag dat de FOG leden zocht, wilde ik daar graag mijn bijdrage aan leveren om die oecumenische gedachte voort te dragen.

 

Wat betekent de kerk voor jou?
Esli: De kerk is voor mij een plek waar je andere gelovigen kunt ontmoeten en waar je dichter bij God komt. Het is een plek van Gods liefde.
Gerrie: De kerk is een gemeenschap van mensen die allemaal in God geloven. Geloven is lastig om alleen te doen, daar kan de kerk bij helpen en inspireren. Het samen zingen geeft een gevoel van saamhorigheid. De kerk betekent voor mij dat je met zijn allen één gemeenschap vormt.

 

Wat is jouw visie voor de fusie?
Esli: Ik hoop dat wij als kerken samen een kerk kunnen vormen waarbij iedereen zich goed voelt. Mijn doel is dat het een kerk wordt waar iedereen met plezier heen gaat. Ik hoop dat we met zijn allen tot een besluit mogen komen waar iedereen achter staat.
Gerrie: Ik hoop dat de weg naar het samengaan een weg mag zijn waarin we met mensen in gesprek kunnen gaan. Dat we goed naar elkaar kunnen luisteren naar wat er leeft. Ik denk dat het belangrijk is om te kijken naar wat we gemeenschappelijk hebben, in plaats van te kijken naar wat ons in het verleden heeft gescheiden. Ik hoop dat er uiteindelijk een gezamenlijke PKH uit voort kan komen.

 

Esli, wat zou jij graag aan Gerrie willen vragen?
Esli: Wat denk je dat jouw krachten zullen zijn in deze Fusie-Ontwikkelgroep?
Gerrie: Ik vind het interessant om te kijken hoe processen lopen. Ik neem vaak even afstand om te kijken naar wat er eigenlijk allemaal gebeurt. Vaak stel ik de vraag: zijn we nog op de goede weg? Ik ben wel goed in het in perspectief brengen van dingen. Ook vind ik het heel leuk om met mensen in gesprek te gaan en ik denk ook dat ik wel goed kan luisteren en door kan dringen tot de kern. Dat zijn mijn sterke punten, denk ik.

 

Gerrie, wat zou jij graag aan Esli willen vragen?
Gerrie: Waar krijg jij energie van?
Esli: Ik vind het erg leuk om met kinderen te werken en daar krijg ik dan ook veel energie van. Daarnaast krijg ik ook energie van het samenzijn en dingen doen met vrienden en familie.

 

Hannah Assink

Erna: “Ik ben Erna Nikkels, geboren aan de Sangeldijk op het Holterbroek. Tegenwoordig ben ik veel te vinden in Ommen. Daar woont mijn vriend. We hebben samen een keuken- en badkamerzaak in Heino. Op kerkelijk gebied ben ik sinds 1987 actief in het zondagsschoolwerk. Tot 2000 in Holten en daarna in Dijkerhoek”.
Hans: “Mijn naam is Hans Stam. Ik heb altijd in Holten gewoond. Ik was op veel plekken actief in kerk en samenleving. Ook sinds ik met pensioen ben, doe ik nog allerlei vrijwilligerswerk: gidsen op de Canadese Begraafplaats, groepen begeleiden als dialoogcoach daar, gidsen in het dorp, bezig met mensen met problemen rond inkomen, in het bestuur van een stichting om watercisternes te bouwen in Afrika, en soms ga ik waken voor de Stichting Thuis Sterven. En ik houd van langeafstandwandelingen.

 

Waarom maak jij deel uit van de FOG?
Erna: Het zondagsschoolwerk doe ik graag. Maar dat is vooral taakgericht. De FOG bestaat uit een brede groep mensen die allemaal iets anders meebrengen. Het is uitdagend om te proberen om met ons allen beide gemeenten op een lijn te krijgen.
Hans: Al jaren hebben we als kerken gepraat over samen gaan, maar het kwam er maar steeds niet van. Toen ik de gelegenheid kreeg hierover mee te praten, dacht ik “daar wil ik graag een aandeel in hebben”. Het moet nu gebeuren.

 

Wat betekent de kerk voor jou?
Erna: Een moment van bezinning en ontmoeting. Maar ook betrokkenheid bij de mensen om me heen. Lekker zingen en een mooie tekst horen die je raakt, of een gedicht.
Hans: In de kerk kom je elkaar tegen. Allerlei mensen die wat hebben met kerk en geloof. Ieder op de eigen manier. Het is een plek om samen te zijn en waar je soms geïnspireerd wordt door nieuwe gezichtspunten of door samen iets te doen.

 

Wat is jouw visie voor de fusie?
Erna: Die is in het afgelopen FOG-jaar wel veranderd. Door bij elkaar "in de keuken" te kijken, zie je de dingen toch scherper. Ik hoop dat de diensten op redelijk korte termijn allemaal gezamenlijk zijn. En dat vandaar uit de samensmelting verder draagvlak krijgt. Niet te veel kijken naar de verschillen, maar naar wat ons bindt.”
Hans: Samengaan betekent: samen praten. Niet uitgaan van verdeeldheid. In beide kerken zijn er veel verschillende ideeën en gedachten allemaal rond in feite hetzelfde geloof. Ook andere kerken zouden daar wat mij betreft prima bij kunnen komen. Het gaat om wat we gezamenlijk hebben. Mensen hebben elkaar nodig. Altijd naar verschillen zoeken levert niets op.

 

Hoe ziet de kerk van de toekomst er volgens jullie uit?
Erna: Goede vraag, maar ik heb er niet direct een antwoord op. Ik verwacht wel, dat de vorm wat zal veranderen. Wat meer flexibiliteit en vooral het sociale aspect niet uit het oog verliezen.
Hans: Een kerk die niet boven maar juist in de gemeenschap staat. Dienend naar iedereen en ondersteuning biedend aan kerkmensen en aan anderen. Om zo te proberen iets van God te laten zien en te ervaren.

 

Erna, wat zou jij graag aan Hans, m.b.t. de kerk, willen vragen?
Hans: bij een vraag of tekst, waarin iets nieuws naar voren komt. Iets waarmee een antwoord mogelijk is op één van onze alledaagse levensvragen. Iedereen heeft die wel eens. Iets waarmee je verder kunt. Op zo'n moment ervaar ik de gemeenschap van alle mensen.

 

Hans, wat zou jij graag aan Erna, m.b.t de buurtschappen, willen vragen?
Erna: vanuit de Hervormde Kerk wordt er gemiddeld 1 keer per maand kerk gehouden in Dijkerhoek en Espelo. Het sociale buurtschapsgevoel en de ontmoeting zijn daar een belangrijk onderdeel van. Ook de Zondagsscholen zijn nog steeds actief in beide buurtschappen. Ouders, opa's en oma's en andere familieleden blijven hierdoor betrokken bij de kerk. Dit effect moet niet worden onderschat. Maar je moet ook realistisch zijn. Er moet wel een bepaald aantal kerkbezoekers zijn om diensten in beide buurtschappen in stand te kunnen houden op termijn. Hierin zal de kerk van straks een goede balans moeten vinden. De kerkdeuren in Holten staan wagenwijd open voor iedereen. Maar voor veel (oud) buurtschapbewoners hebben het Kulturhus Dijkerhoek of het Trefpunt Espelo toch een behoorlijke aantrekkingskracht. Daar moeten we als kerk ook zuinig op zijn.￿